De eerste poppen die ik maakte waren van allerlei kleuren fimoklei. Ik had toen het idee om een soort gelukspoppen te maken die je altijd met je mee kunt nemen. Bijvoorbeeld in een vestzakje op je borst, alsof die pop in stilte met je mee de wereld in kijkt. Een vriendelijke, stille getuige van je leven.
Ik had er ook een naam voor bedacht: Ibabje.
Dat je iemand een Ibabje cadeau kon geven.
Ik vond dat een beetje Arabisch klinken en het stond voor:
Ik ben altijd bij je.