Over mij

Mijn naam is Frederique, ik ben in 1991 geboren.
In het dagelijks leven ben ik lang postbezorger geweest, vijf dagen in de week wandelde ik drie uur per dag met brieven op mijn borst. Inmiddels werk ik een jaar als museumdocent bij Paleis het Loo. In de rest van de tijd ben ik aan het borduren en maak ik allerlei dingen en voorstellingen.

Ik studeerde voor Theater docent/maker aan Artez in Arnhem. Ik ben daarna alleen gaan werken. Ik begon met een jongen van klei die Ave Maria op een kleine piano speelt, een piano in een koffer.  Toen kwam er nog een koffer bij en nog één en kroop ikzelf ook in een koffer.
Er ontstond een bijna-levend prentenboek waarin iedere koffer die opengaat een nieuwe bladzijde was van een verhaal. Met deze voorstelling  Een jongen en een zee  won ik in 2018 de jonge makers-jury prijs op het festival Puppet Internationaal.

Sinds het verhaal in de koffers ben ik meer gaan experimenteren met zelfgemaakte objecten om mee te spelen. Ik voel me geïnspireerd door de natuur: een pauwenveer-oog, stukjes goud, mos, schelpen en hout.  Ik maakte een lichtgevende waterlelie en anderen lichtbloemen. En 212  monarchvlinders van stof. Ik borduurde een landschap in een grasgroene jas. En ik verlengde m’n vingers met takken alsof ik zelf in een boom veranderde.
En ik schrijf erbij. In m’n gedachten vormen zich vanzelf metaforen:

Een lichaam ⋅  een jas die ik uit zou willen trekken.
Een wolk monarchvlinders  ⋅  een verzameling van lichte, blozende gedachten.
Het leven zelf  ⋅  een treinreis.
Insecten vleugels  ⋅  glas-in-lood ramen die een herinnering aan iets hemels weerspiegelen

Ik teken, klei en borduur vaak mensen (en vogels) met de ogen dicht. Alsof ze zich terugtrokken in een stille  ruimte vanbinnen. Ik denk dat ik dat ook zoek, die vrede.  En als ik voorstellingen speel probeer ik het publiek in die vrede gedag te zeggen. En te voelen dat wij en alle dingen allemaal tot dezelfde familie behoren. Een vliegtuig is geïnspireerd op de vorm van een vogel. Mensen hebben zoveel van de dieren geleerd. Ik las ergens : “Metaphorical cognition is at the heart of both science and art.”  Ik probeer telkens het één in het ander terug te vinden. En als ik schrijf probeer ik alle dingen van de wereld aan elkaar te dichten..