De jas voor een geliefde - 2019 tot nu
In De jas voor een geliefde beschrijft Frederique op cellomuziek het leven als een treinreis. Met teksten vol rijm en poëtische beelden nodigt ze het publiek uit om mee te reizen langs universele herinneringen aan het leven. Hoe verder op reis, hoe voller de trein raakt met de meest uiteenlopende figuren.
“Een sliert van mensen in gladgestreken pak, een wandelende tak, een wetenschapper met een baard en met de wereld in zijn zak en ook nog een libelle! – met een geknakte staart.”
Frederique speelt een naaister aan haar werktafel. Het project is een grasgroene jas voor een geliefde in de verte. Er loopt een rivier van blauwe stof uit de mouw van de jas en door de hele ruimte. Groen en blauw, de kleuren van de aarde, vanuit het heelal gezien. De naaimachine wordt de trein die een spoor over de wereldbol trekt. Er wordt gespeeld met de metafoor van de jas als een sluier over alle dingen en het idee dat er achter die sluier licht schijnt dat ons allemaal verbindt. Uiteindelijk blijkt de voorstelling een scheppingsverhaal over een Grote Onbekende Dichter die een jas voor zichzelf besloot te maken.
De jas voor een geliefde werd o.a. omschreven als een Soefi-sprookje & een combinatie van Het land van Maas en Waal en Siddharta.
Recensie door Menno Wieringa (docent Artez) :
“Een prachtige voorstelling heb je ons gisteren voorgetoverd. Ik was zeer onder de indruk. Af en toe ontroerend, dan weer geestig. (Ik heb veel moeten lachen). Een mooie tekst, vol rijm, en op bepaalde plekken, heel verrassend, juist geen rijm en met de microfoon heel goed te verstaan zodat alle subtiliteiten heel goed te horen waren. Je bent enorm gegroeid, het geheel is veel steviger en daardoor universeler geworden zonder dat het iets van zijn (jouw) eigenheid heeft verloren. Prachtig rond de tafel in, om en door de naaimachine heen, heel veel contact met het publiek. En je hebt een hele fijne hand met betrekking tot het beeld. Het roept een magische wereld op waarin je je als volwassene en ook als kind kunt onderdompelen. Het kind zal misschien alle finesses van het leven en de liefde daarin niet begrijpen, maar je neemt het kind heel serieus, prikkelt het zonder dat je op je knieën gaat ( kindertaal gaat praten). Dat is het knappe. Een soort van odyssee op zoek naar de grote onbekende dichter. Dankjewel!”
Impressies
•Een filmpje gemaakt door knutselvriend Paul Reijnders:
•Een luisterfragment uit de voorstelling:
