Een jongen en een zee - 2015
Dit was de eerste voorstelling die ik maakte. Via een huisgenoot kreeg ik de opdracht om een performance te maken voor pabostudenten in het kader van een module ‘Filosoferen over kunst’. In de weggeefwinkel vond ik een koffer. Ik begon met een poppetje van klei die Ave Maria op een kleine piano speelt, een piano in die koffer. Toen kwam er nog een koffer bij en nog één. Er ontstond een bijna-levend prentenboek waarin iedere koffer die opengaat een nieuwe bladzijde was van een verhaal. Ik begon meer te experimenteren met zelfgemaakte objecten en poppen. Zoals een jas met allemaal kleine koffertjes waar ik spulletjes uithaalde om het verhaal te vertellen. Geïnspireerd door de natuur: een pauwenveer-oog, stukjes goud en hout. Ik koos er muziek bij, klassieke stukken zoals Spiegel im spiegel van Arvo Pärt en ik schreef een tekst.
Over een jongen die piano speelt, in een boom klimt en vooral de (zee van) mogelijkheden in zijn gedachten verkent.
“Tijdens het pianospelen was het soms alsof
hij tussen de toetsen door – hoor –
Alsof
hij tussendoor de toetsen een vliegen aantrof.
En er met ieder gewicht van vinger op toets
een melodie, een roetsj, een vlucht vertrok
omhoog…
Hij had eens gehoord dat er ook vleugels waren die je kon bespelen…
Soms meende hij, in zijn rug, iets te voelen groeien. Stopte hij met spelen dan..
trok het zich weer terug.”
“Vannacht ben ik in houten vleugels geklommen en glommen mijn gevoelens een nieuwe glans.
danst mijn hart? op muziek uit de verte?
die ik niet zien, niet kan horen maar
wel voelen.
Ik ben hier, in een huis. Ik ben binnen.
Ik ben alleen.
Maar binnen in mij is…
a l l e s. En ik zou
een golf kunnen zijn, een golf
in het binnenste van een grote grote zee…
En hij sliep tevreden. En droomde over
een zee van mogelijkheden.”
• Met deze voorstelling speelde ik in 2018 op het festival Puppet International en won toen de jonge makers jury prijs.
Jurycommentaar: “Een sterk toneel beeld en een geheel eigen manier om het verhaal te vertellen. Dat kenmerkt het werk van deze jonge maakster. Het is fijntjes verzorgd. Het is poëtisch en esthetisch. De juryleden waren diep geraakt, ondanks dat ze de tekst niet konden verstaan”.
Hoe het begon in een piepkleine tent
In juli 2016 speelde ik voor het eerst alleen op een festival, het Sonsbeek Theater Avenue. Met lawaai om me heen dat toch niet stoorde, in een piepklein tentje waar met moeite 7 mensen publiek in paste. Tijdens die dagen kwam de artistiek leidster van het festival Vuurol kijken vroeg me om deze voorstelling daar in 2017 te spelen. Op Vuurol kwam de artistiek leidster van Puppet Internationaal kijken die me vroeg deel te nemen aan een jonge makers wedstrijd in 2018, waar ik dus samen met Mirthe Dokter won. Mirthe die sindsdien een heel goede vriendin is!
