De spoorlijn richting nergens




vaak
Belandt de spoorlijn richting nergens
met slakkengang
aan de rand van een kasteel,
nog ouder dan Turkije,
één geheel van goud.
In een afgrond van Chinese populieren,
harde olijven in de winter en
duiven op het land.
Waar ieder niemand mist.
Waar,
Toen in het eerste mensenleven
de oogst een fractie somber was,
één woord zich bekroond meende:
Wereld 

Schuiven naar boven