• DORELI - DE LICHTSTAD

D o R e L i

Samen met Paul Reijnders heb ik in 2016 een miniatuurstadje gebouwd. Paul en ik waren huisgenoten in Casa de Pauw. Paul woonde op zolder en ik op de begane grond. Hoe het is gebeurd precies is raadselachtig, maar we ontdekten dat we elkaar konden vinden in een fantasiewereld. We begonnen allerlei ‘Lichthuizen’ te bouwen, of eigenlijk: Paul was vooral van het bouwen en ik maakte de bewoners in de vorm van tekeningen en kleifiguurtjes. We besloten dat het een dorp of stadje moest worden en zochten naar een naam. Do staat voor Domburg, Re staat voor Reijnders en Li staat voor licht. Ja, Doreli en de klank ervan was precies goed, vonden we.

Hoe Paul bouwde en bouwde

We hadden geen doel met dit stadje, behalve het idee om het op de kerstmarkt van onze woongemeenschap neer te zetten als we een eind waren. Het is de leukste samenwerking die ik ook heb gedaan. Het was een soort ping pong van geknutsel.

Ik bewonderde Paul heel erg om het geduld en de fijnzinnigheid waarmee hij constructies van luciferhoutjes tot een hangbrug maakte. En de vele wenteltrapjes die naar torens en spiegelkamers leidde. Hij kon alle voorwerpen die hij vond gebruiken en demonteren, ombouwen tot iets nieuws. De manier waarop hij allerlei soorten lampjes en lichtjes verwerkte in zijn bouwwerken. De paneeltjes van een sla-centrifuge die kunstzinnige lampenkappen vormde boven de hangbrug. Het kaarsje in de nok van een uitkijktoren dat een kleine wiek erboven deed draaien. Hij verzon de prachtigste dingen: Een speeltuintje op een pleintje (een schaakbord). Een woonwagentje aan het spoor (gemaakt van een melkpak). Hij bouwde het mechanisme van een oud scheerapparaat om tot een werkende lift in een flatgebouw (een cd-rekje). Hij maakte nog een blokhut, en mijn lievelingsgebouw is nog wel de Woordgenerator: Een fabriek die zogenaamd letters produceert om woorden van te maken.
Paul ging maar door en door, ik kon hem nauwelijks bijhouden. Er kwam een nest op hoge palen met een touwladder eronder, een houten auto met de slinger van een speeldoosje om aan te draaien en muziek te laten maken, er kwamen nog papieren palmbomen en wit schelpenzand….

Ik heb er ook een verhaal bij geschreven (KLIK op Een ander kerstverhaal of luister het ingesproken verhaal) dat we samen hebben ingesproken tot een luisterverhaal. Mijn broer Ruben heeft muziek door de opname heen gevlochten/gemonteerd.

Ik vond het heel wonderlijk dat Paul en ik elkaar konden vinden in een wereld die niet bestaat en daar maanden lang zoet mee zijn geweest, zonder enig ander doel dan plezier te hebben.

Ik ben Paul nog altijd dankbaar daarvoor. De meeste knutselwerken glinsteren nog op m’n kamer.

HET LUISTERVERHAAL GENAAMD
EEN ANDER KERSTVERHAAL —>

Vele bouwwerken in de stad:

Woonwagentje aan een spoorlijn...

Er woonde een schrijver en in zijn wagentje was het altijd lente

Fragmet uit het verhaal:
“Ik kwam dichterbij en mijn adem bleef weg van verbazing. Achter de kleine ruitjes van het wagentje zag ik…. gras groeien! Het wagentje gaf een zacht, warm, nevelachtig licht en ik hoorde een gedemt tjilpen van vogeltjes. Ik sloop dichterbij en zag klaprozen en krokussen langs de ruiten strijken. Hommels zoemden! Hier was iets vreemds aan de hand. Het leek wel lente daarbinnen!
Ik kwam nog dichterbij en zag de schaduw van een mens met een pen in zijn hand.”